Zelfreflectie is een apart ding. Toegeven dat je fout zit ook en dan bedoel ik niet naar je vriend, vriendin of buurman toe, maar naar jezelf. Tot zover mijn psychologische kennis. Het overkwam me een paar dagen geleden, toen ik tijdens een ietwat vertraagde ochtendroutine plotseling tot het besef kwam dat de make-upproducten die ik al tijden gebruik, compleet waardeloos zijn. Ja. Echt. Ze mogen me dan een flinke duit gekost hebben – en dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik ze zo lang het hoofd boven water heb gehouden – maar inmiddels heb ik de knoop doorgehakt, staat het voor mij als een paal boven water en durf ik het van de daken te schreeuwen: “Jullie vliegen eruit.”

Het zijn er vijf die mij het leven zuur maken. Ik stel me zo voor hoe ze elkaar elke ochtend grinnikend aankijken zodra ze mij weer zien worstelen om het beste ervan te maken. Ik ben zo teleurgesteld in ze. En teleurstelling is een van de ergste dingen. Darius Milhaud kan daarover meepraten. Hij componeerde in 1936 het stuk Scaramouche voor twee piano’s. En een succes dat het stuk was. Dat vond Milhaud maar niks. Sterker nog: hij was teleurgesteld dat het stuk zo goed ontvangen werd. Hij vond dat de populariteit ten koste ging van zijn andere composities. Daar kan ik me in vinden, aangezien mijn Beautyblender ook in een klap alle andere kwasten overbodig maakte. Maar deze vijf – die ik nooit meer wil zien – veroorzaken een teleurstelling van het grootste soort en dus stuur ik ze vandaag voorgoed de laan uit.

1. Chanel Poudre Universelle Compacte staat met stipt op nummer 1. Met welke borstel ik er ook overheen ga, er wordt nauwelijks product opgenomen. Gevolg: voor afpoederen moet ik een kwartier eerder opstaan. Inmiddels is het spul enorm aan elkaar gekleefd en moet ik het er letterlijk afschrapen wil ik er nog een beetje van kunnen genieten. Weg ermee.
2. Het mooie roze kleurtje van Hema Moisturising Lipgloss veroverde me, maar de applicator lijkt wel van karton en maakt dat je pak ‘m beet 10 keer moet dippen voordat je onderlip is bedekt. Nu de bovenlip nog…
3. Een behoorlijk prijzig zogenaamd Foundation Penseel – hoe glamorous – van een huismerk van Douglas heeft zulke harde haren dat mijn gezicht na gebruik op een fout-gestucte muur lijkt. Nu jij weer.
4. MAC Powder Blush in Cubic Satin mag misschien niet helemaal mijn kleur zijn, maar net zoals de poeder van Chanel is hij een grote dwarse klont aan hard poeder dat zich te goed voelt om met behulp van een poederkwast op mijn gezicht te pronken.
5. Benefit Instant Brow Pencil heeft de perfecte kleur en perfecte, zachte structuur. Dat laatste brengt een probleem met zich mee; wanneer je de punt slijpt wordt het product in de puntenslijper vermorzeld. Daar is over nagedacht.

Kortom: alles wat teleurstellend is wordt verzocht het pand per direct te verlaten. Behalve Darius Milhaud en zijn Scaramouche dan, die blijft.