Gewoon even laten zien. Niets meer, niets minder. Even kennismaken. Mijn eerste oogschaduwpalette was van Urban Decay, het zogenaamde Naked 2 palette. Prachtig was hij. Om naar te kijken. Ik kocht hem, plaatste hem in mijn kast, keek er af en toe verliefd naar, reikte mijn hand ernaar uit, om deze vervolgens weer twijfelachtig terug te trekken. Want hoe werkt dat nou eigenlijk met zo’n palette?

Dat was precies de kwestie die me tegenhield. Net zoals wanneer je als saxofonist erachter komt dat het instrument wat je bespeelt nog wel erg jong is, uitgevonden in 1840 door de heer Adolphe Sax. Dat klinkt niet jong, maar dat is het wel. Alle Bach’s, waren al dood en de Brahmsen hadden geen oor voor het instrument. Jammer wel, want daarom is er niet zo gek veel muziek voor de saxofoon, zoals bijvoorbeeld voor de violen. Altijd weer die violen. En dus zijn wij aangewezen op het spelen van stukken die officieel niet voor ons zijn geschreven en wil het wel eens voorkomen dat je stiekem een stukje van Debussy pakt, wat hij eigenlijk voor klarinet heeft geschreven. Oeps. Daar moet je van houden, maar ik doe het steeds vaker.

Waar hadden we het ook alweer over? Ohja, oogschaduw. Dat werd dus helemaal niks met dat Naked 2 palette. Na drie jaar in mijn kast begon -ie te stinken en te schimmelen, zonder er ooit een ooglook mee gemaakt te hebben. (Lees: een geslaagde ooglook.) En toen begon het weer te kriebelen, want nu ben ik een beautyblogger. En een beautyblogger met alleen mascara is saai. Ook al is -ie paars. Dus ging ik op hoge poten naar MAC. En de mevrouw aldaar smeerde mij het MAC warm neutral palette aan. De koele versie, want die bestaat ook, heb ik natuurlijk ook geprobeerd, maar die had bij mij al gauw het effect van een dame op leeftijd die bij elk jurkje dezelfde kleur oogschaduw opsmeert. Nee, dan het warme palette. Wat issie mooi en wat stond hij me goed, nadat de MAC mevrouw zo ongeveer alle 15 kleuren netjes over mijn ooglid had verspreid.

Eenmaal thuis moest ik het zelf gaan doen. Ik keek tutorials, las honderden reviews, ging aan de slag en bootste zo’n beetje alle looks na die ik kon vinden. Beetje blenden hier, beetje daar. Nadat ik eindelijk, de trots overheersend, een oog af heb, bekijk ik van veraf het eindresultaat in de spiegel. Ik geef nog net geen gil. Wederom zie ik eruit alsof ik zojuist een klap op mijn linkeroog heb gekregen. Zoals ik al zei: gewoon even kennismaken. To be continued.