Sax and the Pretty.nl

15 mrt 2015

Lieve Katy Perry,

Geschreven door Femke, in Columns

Katy Perry
De tijd waarin ik gilde wanneer slechts de naam van een popster werd genoemd, heb ik lang geleden al achter me gelaten. Ik waande me “Baby Spice” die een deel uitmaakte van het vijftal de Spice Girls. Ik klapte mijn roze kauwgom net zoals zij dat deed in de videoclips die op TMF verschenen, ik zong alleen haar lijntjes mee en voelde me oprecht geïrriteerd wanneer “Sporty Spice” erdoorheen gilde (dat deed ze altijd en dat kan me tot de dag van vandaag kwaad maken en het moet overigens een van de redenen zijn geweest van hun break-up), ik verzamelde alle foto’s die maar te krijgen waren en bundelde deze in een hiervoor speciaal gemaakt Spice Girls-fotoboek en ik stond na schooltijd op hoge, witte plateau gympen dansjes te oefenen in mijn kamer terwijl er zowat rook uit de cd-speler kwam vanwege het volledig opendraaien van de volumeknop. Mijn Pritt lijmstick fungeerde als microfoon en mijn knuffels, die in mijn fantasie gelijk stonden aan een publiek van pak ‘m beet 15.000 man, zaten netjes naast elkaar op mijn bed toe te kijken hoe ik het er vanaf bracht.

Wat mis ik die tijd. TMF is van de buis en mijn idolen van nu zijn over het algemeen al zo’n 300 jaar dood. Hun muziek wordt nog wel uitgevoerd, dat wel, maar ik heb zelfs Janine Jansen nog niet tot twee dagen toe een volledig uitverkocht Ziggo Dome zien vullen.

Wat ben ik, als klassiek musicus, eigenlijk saai bezig vergeleken met jou, Kate. Alleen de benaming al: “klas-siek musicus.” Ik ben klassiek musicus. Wat?
Wij denken een groots entree te maken door zogenaamd zelfverzekerd en met opgeheven hoofd in een iets te kort (lees: tot de knieën) en bloot (lees: ontblote bovenarmen) jurkje en een paar hakken, klokslag om 20.15 uur het podium te betreden. Jij laat echter rustig anderhalf uur op je wachten. Tot drie keer toe lijkt het alsof de show gaat beginnen, met een kabaal van een enthousiast schreeuwend Ziggo Dome tot gevolg, dat langzaam weer afneemt wanneer het slechts de gitarist van de band betreft die even op het podium komt buurten. Wanneer je dan eindelijk opkomt, gelanceerd vanonder het podium, uit de lucht vallend of geboren wordt uit een lichtbal die zich langzaam opent, is de Ziggo Dome te klein. Ik zeg het je Katy, vanaf dat moment ben ik je grootste fan en ben jij mijn grootste inspirator. Gedurende het concert verander je zes keer van haarkleur en tien keer van outfit. Je kon zeker niet kiezen. Dat probleem herken ik. Jij maakt geen keuzes, je doet het gewoon allemaal. Dat zou ik ook eens moeten proberen. Net zoals dat paard op het podium en die halfnaakte neon-krijgers.
Ook de manier waarop jij jouw publiek toespreekt inspireert me. Zit ik hele avonden te ploeteren op wat saaie feitjes die ik kan vertellen over de componisten van de stukken die ik tijdens een concert ga spelen, waar en bij wie ze gestudeerd hebben enzo, blijkt nu dat een simpel “WHAT’S UP AMSTERDAM!” reden genoeg is tot een juichende zaal. Had ik dat geweten. Dat zouden ze in het Concertgebouw eens moeten proberen. Ik weet niet of je wel eens van Hero Brinkman hebt gehoord, maar hij weet echt alles over muziek. Wat heeft zo iemand nou nog aan een toelichting? Hém zou je moeten uitnodigen om op het podium een selfie te komen maken en hem te vragen hoe vaak hij al in het Concertgebouw is geweest. Als hij dan antwoordt met “9 keer ofzo” dan schreeuw je, net zoals jij dat doet wanneer een fan kenbaar maakt al 9 keer naar je show te zijn geweest: “WHAT?! DON’T YOU HAVE A LIFE?!” Ook dat heb ik deze week van jou geleerd, Katy. I feel you. Ik vond het heerlijk om weer als een jong tienermeisje te springen op jouw liedjes, me op een ongekend gênante manier naar de voorste rij te duwen zodat ik je bijna kon aanraken en gigantisch onder je rokje kon kijken en mijn biertjes, die ik kocht met hele dure munten, zonder pardon op de grond kon gooien zodra ik ze leeg had gedronken. Best concert I’ve ever been to.

’s Avonds lag ik in bed en staarde naar het plafond. In mijn oren een luidruchtige piep, waarschijnlijk ten gevolge van de gehoorbeschadiging die ik aan jouw concert heb overgehouden. Ze zeggen wel eens dat ik te hard speel, maar jij kan er ook wat van. Zelfs nu, dagen later, hoor ik ‘m nog en is het onmogelijk te vergeten waar dat vandaan komt. Ik vraag me af wat je op dit moment doet. Zou je ook in bed liggen? In welk hotel dan? Ben je helemaal alleen op je kamer en voel je je eenzaam? Het moet gek zijn, om het ene moment 15.000 gillende mensen voor je te hebben en het andere moment moederziel alleen te zijn terwijl je met een watje de make-up van je gezicht haalt. Welk merk gebruik je eigenlijk? De volgende dag zie ik op Instagram een foto van jou in een Amsterdamse snackbar voorbij komen. Daar heb je na je concert een patatje en een frikandel gehaald. Ik wist dat we iets gemeen hadden, Katy.

Liefs,

Femke

Katy Perry
Katy Perry

Reacties