Meedogenloos, ongenadig en onverstoorbaar. Zo zou ik Relentlessly Red van MAC omschrijven. What’s in a name.

Want onverstoorbaar is ie. Zijn eerste test ondervond deze lipstick afgelopen week in de bioscoop. Toen de film afgelopen was en ik een hele bak popcorn naar binnen had gewerkt, een pistache ijsje van Magnum (aanrader) achter de kiezen had en daarna nog een biertje heb weggenipt, gaf hij geen kick. Meedogenloos is hij, want je kunt er niet om heen. Soms een beetje roze en dan weer knalrood, hij doet waar hij zin in heeft. Ongenadig, omdat…eh, omdat..dat zo even beter uitkwam voor deze blogpost, maar eigenlijk hetzelfde is als meedogenloos.

En hoe kan ik anders dan een link leggen met Shostakovich en zijn vijfde symfonie, geschreven in 1937. Zijn eerder geschreven opera Lady Macbeth uit het district Mtsenk kreeg na maanden van succesvolle uitvoeringen plotseling slechte reviews in de partijkrant van Stalin. De opera werd verschrikkelijk afgekraakt. Alle geplande uitvoeringen werden geschrapt en Shos werd als landverrader bestempeld. Als antwoord hierop componeerde hij deze vijfde symfonie, tot verbazing van de Sovjet-leiders, want dit was precies de muziek die zij wilden horen. Maar Shostakovich had deze symfonie helemaal niet voor Stalin geschreven, maar juist voor het Russische volk. Je hoort veel felle, schrille thema’s en dissonanten, niet te verwarren met vals. Hieronder een stukje uit het vierde deel, gedirigeerd door de componist Bernstein. En hoe toevallig is het dat ik deze week bij het Residentie Orkest een stuk van hem speel. Ik beloof dat ik zal onderzoeken of MAC Relentlessly Red hierin, ter ere van Shos, een rolletje kan spelen, want op het podium zijn ze precies hetzelfde: onverstoorbaar, meedogenloos en onge….juist.