21 jan 2015
Krassen, stank en ander ongemak
Geschreven door Femke, in Columns
Ik heb een hart van goud en sta altijd voor iedereen klaar. Ik zit de hele dag in een donker hokje. De deur op slot. Ik voel me alsof alle lucht uit me is geblazen. Ik stink ook. Een uur in de wind. Ik zou eigenlijk eens moeten douchen, want ik plak aan alle kanten, maar heb geen idee hoe dat moet.
Het enige dat helpt is een fles wasbenzine op z’n tijd. Dan kan ik er weer een poosje tegenaan. Er komt de laatste tijd maar weinig geluid uit mij. En als er wel iets uitkomt heeft het geen tot weinig betekenis. Ik ben beschadigd, krassen op mijn lijf. Hier en daar heb ik een botbreuk opgedaan, die nooit echt goed is hersteld. Als ik af en toe wel eens uit mijn donkere hok mag kan ik het nooit goed doen. Ze schelden me uit, beoordelen me op mijn kleur en soms krijg ik zelfs een tik. Om mij heen veel herrie. Ik voel me geïntimideerd. Als ik begin met praten, als ik met ze mee wil doen, zijn ze allemaal plotseling stil. Dan ben ik koud en wanneer ik net lekker ben opgewarmd beginnen ze weer en val ik in het niet. Soms klappen ze voor me, dat wel, maar daarna zijn ze me weer vergeten. Dan moet ik weer terug in mijn donkere hok. De deur op slot. Het is soms helemaal niet fijn. Om de saxofoon van Femke te zijn.
Reacties