http://www.youtube.com/watch?v=g10DqPbbUuw
Toch enigszins teleurgesteld bij het aanzien van Pharell’s videoclip horende bij zijn megahit ‘Happy.’ Waar zijn de uitdagend dansende, halfnaakte of toch nog net in hotpants gehulde, rondborstige, kontschuddende dames gebleven? Dat deed hij toch beter in ‘Blurred Lines’ waarvan de videoclip opzettelijk denigrerend bedoeld is jegens vrouwen. Tijdens het kijken naar de huppelende naakte meisjes in die videoclip hoef ik gelukkig helemaal niet te luisteren naar wat ze eigenlijk zingen. Dat ik als gevolg daarvan onwetend een “I know you want it” werp naar elke aanwezige in de club, is dan helemaal niet zo erg. Luisteren doe ik bij Happy wel. Pharell roept me op om mee te klappen als ik me voel als een letterlijk vertaald “kamer zonder dak.” Wanneer voel ik me nou als een kamer zonder dak? En dan moet ik daar ook nog happy om zijn. Welke muziek is eigenlijk tegenwoordig nog wel leuk zonder dat je iets hebt om naar te kijken?

Onlangs stuitte ik via Facebook op een videoclip, vele malen gedeeld door mijn jonge vrienden en inmiddels 3,5 miljoen keer bekeken op YouTube. Ik wist niet wat ik zag. Dit gaat Pharell en rapper 50 Cent te boven. Met open mond keek ik als klassieke luisteraar naar de vijf dames die het zogenaamde ‘twerken’ beoefenen op symfonie nr. 9 van Dvořák, mijn cursor al zwevend boven de dislike-button. Twerken, ik probeer het nu zo netjes mogelijk te definiëren voor de onwetenden onder ons, is het soort dansen waarbij u als vrouw danst op een seksueel provocerende manier waarbij u gebruik maakt van bepaalde soort heup bewegingen terwijl u ondertussen zowat op uw hurken zit. (Ja, probeert u het maar even hoor.)

Ik moet zeggen dat ik toch enigszins geshockeerd was totdat aan het einde van de paringsdans de volgende zin in beeld verscheen: “You just listened to 3 minutes of classical music.” Voelde het filmpje eerst nog een beetje als brownies met ketchup of knakworsten met slagroom, ik heb de beste Dvořák nooit gekend en misschien had deze het wel voor ogen dat door zijn muziek op een dag vijf Aziatische meisjes aan het twerken slaan. Ik snap natuurlijk dat het een lokmiddel is, maar hoe serieus gaan we het nemen dat een willekeurige jongere op straat denkt dat Beethoven een hond is? Zo loopt de concertzaal natuurlijk langzaam steeds leger. Verder is er niets mis met schilderijen, landschappen en dramatische gebeurtenissen als beleving bij klassieke muziek, zo ervaar ik het zelf ook regelmatig, maar daar wordt de onwetende Pharell luisteraar niet warm of koud van. Zie je de topdirigenten al voor je? Met aan hun linkerzijde niet alleen de concertmeester, maar een extra verhoging met een paar weelderige danseressen, terwijl het publiek tussen de delen door klapt en nog even een wijntje inschenkt, klaar voor het vierde deel.

Ik probeer mijn beleving van klassieke muziek na het zien van het twerk-filmpje ook iets bij te stellen. Vraag me nu wel af of het ok is dat ik bij een muziekstuk dat ik iets minder mooi vind plotseling dikke, zwetende, behaarde mannen met ontbloot bovenlijf en een blik bier in de hand achter een barbecue zie staan. In mijn les op het conservatorium vraagt mijn leraar wat ik me bij een bepaalde passage voorstel. Ik durf het bijna niet te zeggen.