di 31 december 2013

03.19: Over 20 uur en 41 minuten is het 2014. Ik moest maar eens gaan slapen, dan gaat de tijd sneller.

03.21: Als ik nog een plan voor 2014 wil maken, dan kan ik daar maar beter nu aan beginnen. Hoe zit het eigenlijk met mijn plan voor 2013?

03.26: Kan me ergens vaag herinneren dat ik vond dat ik in 2013 vroeger naar bed moest gaan. Wat ga ik morgen eigenlijk doen met Oud en Nieuw?

Oudejaarsfeesten zijn een soort veemarkten voor vrijgezellen. Dat zou je niet denken aangezien de stelletjes in de meerderheid zijn. Het vrouwelijke gedeelte van het stel zoekt vaak de hele avond drama om niks, zodat ze vervolgens om middernacht nadat de man die avond al zes keer zogenaamd is gedumpt of betrapt is op het loeren naar andere vrouwtjes, een scene uit een romantische film na kunnen spelen. De vrijgezellen zijn expres uitgenodigd. Misschien ontstaat er wat. Dat zou een stuk schelen wanneer die verwachting en de hoop op een goede afloop om middernacht niet van de meeste vrijgezelle gezichten zou afdruipen. Zo herinner ik me een jongen van vorig jaar die toen hij bij me kwam staan, mij om mee te beginnen niet groette of zichzelf voorstelde, maar dacht dat het beter was om maar gelijk met de deur in huis te vallen: “En op wat voor type val jij?” Ik was zodanig niet geïnteresseerd in welke vrijgezel op welk oudejaarsfeest dan ook, dat ik al voor aankomst op het feest een antwoord had bedacht op deze vraag: “Ik val op het type vrouwen.” Niet dat daar iets mis mee is, maar dan was ik in ieder geval verzekerd van een oudejaarsavond zonder speeddaten, dacht ik. In plaats van dat de jongen zich omdraaide op zoek naar zijn volgende ware voor die avond, keek hij me aan alsof hij zijn oren niet geloofde en zei toen met een zucht: “Dat is zo sexy.” Dit meen je niet. Ik moest blijkbaar iets beters verzinnen dan dit om van hem af te komen, zeker nu hij begon door te vragen met het soort enthousiasme waar ik nou net geen zin in had. Ik stamelde wat onverstaanbaars als antwoord op zijn vragen en nam toen een extra grote slok van mijn champagne. Ik hield hem eerst nog binnensmonds, maar een seconde later opende ik mijn mond om de vieze boer naar buiten te laten rollen. Helaas was het zo’n echt vrouwenboertje, ik kan beter. Voor de tweede keer die avond keek de jongen me vol ongeloof aan. “Effe pissen,” zei ik om er nog een schepje bovenop te doen en liep weg. Dit gebeurde in 2012. Voor 2013 had ik besloten om niet meer van dit soort onbehoorlijke acties, die ik wel vaker had, uit te voeren. Ik kan toch zeker wel eens een jaartje normaal doen? Nu ik eenmaal zo lekker op dreef was, besloot ik ook te gaan sporten en minder te drinken, minder geld uit te geven en meer te studeren.Bij het bepalen van mijn voornemens voor 2014 ben ik bang dat ik eerst moet kijken wat daar dit jaar van terecht is gekomen. Ben ik daadwerkelijk aardiger geweest tegen mensen? Misschien. Ik kan me herinneren dat ik me dit jaar een paar keer (volkomen onterecht, maar daar gaat het niet om) oprecht zogenaamd heb geïnteresseerd tijdens een gesprek met een vreemde op een feest of andere aangelegenheid waar ik liever niet aanwezig was. Goedzo. Daartegenover heb ik afgelopen september wel na een bezoekje aan een dure sportwinkel in de Hoogstraat (dat sport ik er nog wel uit) en na een avondje flink doorhalen, me iets misdragen. Ik pakte mijn fiets en een ietwat oudere dame begint vanaf een mega afstand naar me te bellen als waarschuwing dat zij eraan komt en ik moet oppassen en blijft het bellen al fietsend zeker tien seconden en 30 meter lang aanhouden voordat ze überhaupt bij mij in de buurt komt. Dit schoot zodanig in mijn verkeerde keelgat dat ik haar zeker tot het kruispunt heb achtervolgd, mijn nieuwe fietsbel vrolijk rinkelend achter haar aan. Ik kan verzekeren dat dit langer dan tien seconden duurde. Toen zij naar rechts moest en ik naar links en ik haar nog een stukje met een triomfantelijke rotlach op mijn gezicht toewerpend inhaalde, genoot ik van het zuurste gezicht dat ik ooit heb gezien en de grootste moeite deed om mij niet aan te kijken. Ik genoot nog meer nadat ik de nieuwe straat was ingeslagen, nog een paar keer luid pingelde en zeker wist dat zij mij nog kon horen.

Wat betreft de sportoutfit die ik die dag kocht; die zit nog steeds in de was. Maar dat zit zo; na het hardlopen tot het einde van de straat (maar hey, ik woon in een lange straat) en ik hijgend en puffend tegen een lantaarnpaal probeerde te bedenken hoe ik ooit nog thuis moest komen en het ook nog begon te regenen, kreeg ik opeens een ingeving van bovenaf; “Doe dit nooit…maar dan ook nooit………maar dan ook echt nooit meer.”
Nu, in de laatste 12 uur van 2013 probeer ik nog steeds mijn goede voornemens van dit jaar na te komen. Ik heb vandaag al ontzettend veel toonladders gestudeerd, dat haalt het gemiddelde vast omhoog.