Sax and the Pretty.nl

13 mrt 2016

Wat een week – Met je snorfiets

Geschreven door Femke, in Columns

column snorfiets
Meningsverschillen zijn nooit leuk. Althans, dat vind ik, want ik heb altijd gelijk en het is heel vermoeiend om dat telkens weer opnieuw te moeten bewijzen. Er bestaan mensen die er heel goed in zijn. Zij geven je vroegtijdig gelijk en dat is -ik kan erover meepraten- helemaal niet bevredigend omdat het voelt alsof al je tegenargumenten in een keer terug je strot in worden geduwd. Het gaat dus niet zozeer om het gelijk krijgen, maar om het duwen, trekken, misleiden en langzaam neerhalen van je tegenstander.
Conflicten kunnen zo nu en dan wel leuk zijn om naar te kijken. Ik ben er zo een die -wanneer het mij eens niet betreft- toekijkt als een toehoorder in een tennisstadion. Ik haal mijn heil uit het tv-programma De Rijdende Rechter, waarin de discussies over verkeerd geplaatste schuttingen vaak hoog oplopen.

Begeleid door een temperamentvol Primavera Portena van Astor Piazzolla zien we hoe Ank wat bloempjes aan haar kant van de schutting ophangt -waar ze overigens niet aan heeft meebetaald, maarja, de zaak is verjaard- terwijl haar buurvrouw Anna dat indertijd nog zo verboden had. Anna’s man, Jaap, houdt van schuttingtaal, maar is ten minste duidelijk met een “Je haalt ze er nu af of ik gooi ze op je vieze, vunzige kop.” Heerlijk verhelderend toch? Ik stel me zo voor dat we De Rijdende Rechter eens uitnodigen tijdens repetities. Lekker twee uur lang welles-niettessen en bekvechten zoals het blijkbaar hoort, maar dan over herhalingen, foute noten en intonatie.

“Zie, met dat varken valt niet te praten!” roept de eerste klarinettist dan over zijn schouder, richting de fagottiste. “Zei hij nou varken?” piept de fluitist. “Zeg, houdt u zich even in meneer, met uw bewoording, met dat varken,” roept de trompettist vervolgens. “Met jou heb ik al helemaal niks te maken,” gaat de klarinettist verder, “met je…met je…met je snorfiets!” Het maakt allemaal niet uit. Aan het einde van de repetitie halen we dan gewoon onze Rijdende Rechter uit de hoek die de hele tijd heeft zitten schrijven in zijn notitieblok, het papier demonstratief afscheurt, de keel schraapt en ons op monotone wijze zijn uitspraak voorleest:
“Mevrouw gaat een beetje met de toon omlaag en meneer gaat wat met de toon omhoog. De ene keer geeft mevrouw de inzet aan en dient meneer te volgen en een andere keer draait u het om. U mag er zelf over nadenken. Tevens zou het netjes zijn als meneer de slotnoot niet te lang aanhoudt wanneer hij merkt dat mevrouw de welbekende paarse kleur in het gezicht heeft bereikt, maar, dat is niet gevorderd, dus daar kan ik geen uitspraak over doen. U, mevrouw, mag een muzikale bijdrage leveren tijdens de solo van meneer, maar wel samen en in dienst van de huidige muziekstijl. Als u uw begeleidingspartij tijdens de solo vele malen luider wilt spelen, dan moet u even in overleg met meneer, maar u kunt het ook gewoon beschaafd houden, en dan hoeft dat niet. Als mevrouw binnen een halve meter van de solist te veel bewegingen maakt, dan moet ze die op uw verzoek achterwege laten. Dat staat in de wet. Dat is mijn uitspraak. En zo zit het.”

Laat een reactie achter