Stof, stof en nog eens stof. Ik duw een roze gekleurde Swiffer tussen de doosjes highligher, Chanel-poeder, flesjes rode nagellak en ik blaas over mijn kwasten met als gevolg dat een grote stofwolk zich door de kamer verspreidt. De afdeling in de kast waar ik mijn make-up bewaar oogt als een enorm slagveld, met slachtoffers in de vorm van kleine en grote paletten, mascara’s en lipsticks in honderd kleuren en hier en daar een verdwaald wattenschijfje. En daar liggen ze al minstens drie weken. Onaangeraakt. Verlaten. Verwaarloosd.

Het zijn er nog maar drie, die zo nu en dan uit deze ravage worden gevist. De ene, Yves Saint Laurent Mascara Volume Effet Faux Cils met een prachtige subtiele, paarse kleur, is eigenlijk flink aan vervanging toe, maar blijft volhouden. De ander is een oude vertrouwde: Benefit Posietint. Samen met Guerlain Terracotta Light in 02 Blondes geeft -ie me de laatste tijd genoeg voldoening. Er komt geen foundation noch oogschaduw aan te pas. Het is te simpel voor woorden. Zelfs een lipgloss is nog te veel; ik gebruik gewoon een lipverzorging! Alsof ik een beginner ben. Net zoals wanneer je voor het eerst kennismaakt met klassieke muziek en dus een beginner bent, heel goed kunt luisteren naar Trois Gymnopédies van de Franse componist Erik Satie. Deze drie korte stukjes muziek worden tot de pareltjes van de klassieke muziek gerekend en zelfs in de popmuziek laten ze zich door dit stuk inspireren. Een paar akkoorden, met een melodie daarboven, alsof het geheel in de lucht blijft zweven. Ook heel mooi voor als je niet kunt slapen of gewoon zin hebt in melancholische deuntjes. Hier staat hij al drie weken op repeat en op deze manier vind ik het helemaal niet erg om weer even terug naar de basics te gaan, maar ik beloof: wat make-up betreft zal ik mijn leven beteren. Wordt vervolgd.