Sax and the Pretty.nl

14 okt 2015

Vier klassiekers in een doosje

Geschreven door Femke, in Beauty Review

e.l.f. blush palette
e.l.f. blush palette
e.l.f. blush palette e.l.f.2 e.l.f.3 e.l.f. blush palette
Nu moet je niet denken dat ik niet kon kiezen uit bovenstaande foto’s en ze dus voor het gemak maar allemaal in deze blogpost verwerk. In tegendeel. Ik test blushes. Zie je het verschil? Er zijn van die producten, die heb je voor het leven. De Benefit Posie Tint blush is er een waar ik zo’n soort verhouding mee heb. Ik ben er nog nooit van afgeweken; zodra het einde nog maar een beetje in zicht is, schaf ik al een nieuwe aan. Mocht het goedje ooit van de markt worden gehaald, kun je me vinden op Timboektoe.

Maar goed, af en toe een beetje experimenteren kan geen kwaad. Je moet toch oppassen dat je niet saai wordt. Zoals die ene keer toen ik mijn eeuwenoude blonde haar bruin verfde…ach, daar gaan we het niet meer over hebben. De moraal van het verhaal is: verandering is goed. Je luistert ook niet je hele leven lang elke dag naar hetzelfde liedje. Ik luister wel al twee jaar bijna elke dag naar het vioolconcert van Tchaikovsky. Dat wissel ik zo nu en dan af met het vioolconcert van Mendelssohn of Britten. Deze laatste klinkt op het eerste oor wat vreemd, omdat het al gelijk zo gespannen en lyrisch begint, gevolgd door het snelle scherzo dat via een cadens overvloeit in een langzame passacaglia, dat is afgeleid van een 16e-eeuwse Spaanse dans. Het einde van dit concert is niet groots en meeslepend, zoals meestal het geval is, althans dat ligt eraan hoe je het interpreteert. Het einde is juist heel dubbelzinnig en hangt eigenlijk in de lucht.

Dat laatste slaat ook op het blush palette van het merk e.l.f. Cosmetics, dat goedkope make-up aanbiedt. Mijn Posietint is behoorlijk aan de prijs en misschien een tikkeltje saai en nu heb ik ineens vier kleuren in een doosje. Deze kleuren hebben geen naam, dus ik zal ze voor het gemak even Bach, Mozart, Britten en Mahler noemen. Tsja, hadden ze het zelf maar moeten doen en als je mij eenmaal mijn gang laat gaan… Over alle kleuren moet gezegd worden: prima pigmentatie. Een beetje oppassen zelfs, voor je het weet bloos je iets teveel. Dat is dan ook mijn enige commentaar op de blushes, kwalitatief zijn ze alle vier goed en dus hoef je dit palette alleen maar in je tas te gooien (wel voorzichtig, de bijgevoegde spiegel is fijn!) en later op de dag te bepalen wat vandaag je favoriete kleur is.

Bach is oud en vertrouwd, eigenlijk mijn Posietint in poedervorm, maar minder goed op te bouwen, omdat er dan wel een aanzienlijke laag poeder op je gezicht ligt. Mozart is de bronzer van het kwartet, die voor mij helaas een tikkeltje aan de oranje kant is. Op de foto heb ik hem enthousiast aangebracht op mijn slapen, jukbeenderen en kaaklijn en dan is -ie toch wat aanwezig. Geen paniek, simpelweg niet mijn kleur, verder een prima bronzertje. Britten is zoals eerder genoemd in het begin wat vreemd, maar dreigt nu toch favoriet te worden. Het is eigenlijk de knal-versie van Mozart, dus mooi voor de herfst. Mahler is heftig, maar ook zacht vanwege een shimmer en zal het goed doen bij witte kleding. Gelukkig heb ik daar een kast vol van.

Mocht ik dus in de toekomst eens behoefte hebben aan iets anders, dan maakt het Blush Palette van e.l.f. een goede kans om van de reservebank te worden gehaald, net zoals ik Tchaikovsky af en toe verruil voor Britten. Hoewel, of het palette net als het vioolconcert van Britten als een van mijn favorieten eindigt, laat ik nog even in de lucht hangen…

Reacties