Sax and the Pretty.nl

2 feb 2015

De wenkbrauwen van Wagner

Geschreven door Femke, in Beauty


Ben eruit. Het zijn de wenkbrauwen die ervoor zorgen dat je er uitziet alsof je iemand met een hakbijl te lijf wil gaan of juist een open je-mag-me-alles-vragen-blik geven. 

Je hebt ze in allerlei soorten en maten, de wenkbrauwen. Wollige wenkbrauwen, puntige, ronde, scheve, getekende en tegenwoordig zijn er zelfs getatoeëerde versies op de markt. En al die vormen doen iets voor je gezicht. Of niet.

Het epileren van mijn wenkbrauwen gaat niet zonder horten of stoten. Ik vind het een ingewikkeld klusje, net als  het componeren van een muziekstuk. Eens in de twee maanden, ofzo, transformeer ik plotseling, vaak na middernacht, in een Edward Tweezerman-hands en pluk ik alles uit mijn gezicht wat ik maar plukken kan, nadat dit klusje al dagenlang door mijn hoofd spookt en ik het ook net zo lang heb uitgesteld. Waar ik precies mee bezig ben, weet ik niet, want als ik de volgende dag wakker word en in fatsoenlijk daglicht het eindresultaat bekijk, zit het er alweer: een hoopje dons in het zonlicht.

Maar goed, als je bij iedereen die je tegenkomt de wenkbrauwen weg denkt, zien we er allemaal uit als lieve, schattige, onschuldige wezentjes. Blame it on the brows als mensen zeggen dat je er zo boos of moe uitziet. Omdat ik die van mij niet in een mooie vorm kan epileren, moet ik ze noodgedwongen 24/7 optillen, om er nog enigszins vriendelijk uit te zien in plaats van dat ze als een horizontale, brede, blonde streep boos boven mijn ogen hangen en mij in elke vorm van sociaal contact belemmeren.

Iemand die in mijn ogen de meest geweldige wenkbrauwen heeft is, hoe gek ook, componist Richard Wagner. Wanneer je plaatjes ziet van componisten, wordt het beeld meestal gevormd door weelderige wenkbrauwen. Niet bij Wagner. Perfect in shape, alsof er in 1874 al een Tweezerman aan te pas kwam. Dat hij een pietje precies is blijkt wel, want behalve zijn perfecte wenkbrauwen, deed hij zo’n 20 jaar over het componeren van zijn belangrijkste stuk Der Ring des Nibelungen. Een opera van 4 avonden lang! Hij maakte gebruik van een Leitmotiveen muzikaal thema dat steeds terugkeert bij een bepaald figuur, gedachte of voorwerp in de opera, waardoor je het daarmee gaat associëren. Een mooi middel om samenhang te creëren in zo’n lange opera van 4 avonden, dat heb je dan wel nodig! Zelf sprak Wagner altijd over Gefühlsmoment. Strak. Net als zijn wenkbrauwen. Kan ik nog wat van leren.

Reacties